حدود یه ماه و نیمِ که تلفن همراه ندارم , آره میشه و بعضی وقتها مزیّت های خیلی خوبی داره , یعنی تا خودت نخوای با کسی ارتباط برقرار کنی ,هیچکی مزاحمت نمیشه , این خودش بهترین برگ برنده است برای آدمکای گوشه گیری مثل من.
قسمت سرِ قرار رفتنش از همش بهتره , وقتی به یکی از خونه زنگ میزنی میگی 10 دقیقه دیگه فُلان جا میبینمت ,انتظار برای اومدنش , تراژدی بودن قرار و هزارتا دلیل دیگه باعث میشن که جدایی از تکنولوژی لذّت خاصّی داشته باشه.
نفس عمیق , نفس عمیق , نفس عمیق , با تلفیق صدای پیانو و گیتاری که با جون کندن از هِدفونت در میاد دراز کشیدی و به سقف نگاه میکنی ,چشماتو میبندی , یاد یکی میفتی و دوباره قرار ملاقات های سنّتی و بدون تکنولوژی کمک حالِت میشن.
No comments:
Post a Comment